Rada miejska określiła warunki przyznawania bonifikat przy sprzedaży nieruchomości stanowiących własność gminy. Rada stwierdziła, że nieruchomości stanowiące własność gminy mogą być sprzedawane za bonifikatą od ceny ustalonej zgodnie z art. 67 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Ponadto wysokość bonifikat została określona procentowo, ale nie konkretnie, lecz „widełkowo” ze zróżnicowaniem zakresów upustu w zależności od powierzchni sprzedawanej nieruchomości. Mieszkaniec zaskarżył uchwałę rady zwracając uwagę na brak określenia warunków bonifikaty w sposób konkretny, co powoduje, że dla uprawnionego do uzyskania bonifikaty określone warunki „nie wskazują w sposób jasny i dokładny, jaka obniżka mu przysługuje”.
Sąd rozpatrując sprawę, przyznał rację mieszkańcowi i uznał, że kwestionowana uchwała naruszyła podstawę prawną jej podjęcia, wskazaną w art. 68 ust. 1 „b” ustawy o gospodarce nieruchomościami. Przepis ten został dodany do ustawy na mocy ustawy z 5 listopada 2009 r. o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz zmianie niektórych innych ustaw (DzU z 2009 r. nr 206, poz. 1590) z mocą obowiązującą od 7 stycznia 2010 r. Na mocy tego przepisu uległ zmianie tryb udzielania bonifikat od ceny sprzedaży nieruchomości gminnych. Zasadę wyrażania przez radę gminy indywidualnej zgody na udzielenie bonifikaty cenowej przy sprzedaży konkretnych nieruchomości gminnych na cele wymienione w ustępie 1 art. 68 ustawy zastąpiła reguła podjęcia uchwały zbiorowej, która może przybrać kształt przepisu prawa miejscowego lub odnosić się do indywidualnych nieruchomości. Z art. 68 ust. 1 „b” ustawy o gospodarce nieruchomościami wynika, że rada gminy nie wyraża już zgody indywidualnej na udzielenie bonifikaty, ale określa warunki udzielenia bonifikaty i wysokość stawek procentowych bonifikaty.
Sąd wyjaśnił zatem, że decydując się na wprowadzenie bonifikat przy sprzedaży określonych nieruchomości gminnych, obowiązkiem rady gminy jest wskazanie kryteriów warunkujących przyznanie bonifikaty przez organ gospodarujący gminnym zasobem nieruchomości. Ustawodawca pozostawił organowi uchwałodawczemu swobodę w określeniu kryteriów warunkujących przyznanie bonifikaty, ale nałożył obowiązek stworzenia przejrzystych zasad stosowania jej. Taka przejrzystość jest konieczna zwłaszcza w sytuacji ustalenia stawek procentowych bonifikaty w sposób „widełkowy”. Brak wskazania jakichkolwiek kryteriów wyboru konkretnej stawki procentowej upustu cenowego, możliwego do przyjęcia przez organ wykonawczy gminy, przyzwala mu na dowolność wyboru konkretnej stawki upustu cenowego.
(Wyrok WSA w Białymstoku z 16 czerwca 2016 r., sygn. akt II SA/Bk 281/16)
