P. K. wystąpił do burmistrza z wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej w zakresie kopii wszystkich umów podpisanych przez miasto w latach 2013–2014. W odpowiedzi na ww. wniosek burmistrz zwrócił się do wnioskodawcy z prośbą o sprecyzowanie zakresu umów, które mają zostać udostępnione. Organ wystąpił do skarżącego, uzasadniając prośbę sprecyzowania zakresu żądanych umów faktem wykonywania wielu czynności, które kończyły się zawarciem umowy. Podniósł również, że dane zawarte w umowach podlegają ochronie danych osobowych i muszą zostać usunięte. Dodał, że każdy referat w swoim zakresie kompletuje umowy oraz że kserowanie umów w znacznym stopniu zdezorganizuje pracę urzędu. P. K. nie odpowiedział na wezwanie, tylko złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku skargę na bezczynność burmistrza w przedmiocie nieudostępnienia w terminie informacji publicznej.
Bezczynność
Z bezczynnością podmiotu zobowiązanego do udostępnienia informacji publicznej mamy do czynienia wówczas, gdy podmiot zobowiązany (organ) nie podejmuje w terminie wskazanym w art. 13 ustawy o dostępie do informacji publicznej stosownych czynności, tj. nie udostępnia informacji ani nie wydaje decyzji o odmowie jej udzielenia czy też decyzji o umorzeniu postępowania. Według sądu burmistrz pozostawał w bezczynności, ponieważ w odpowiedzi na wniosek skarżącego nie zajął stanowiska ani w formie czynności materialno-technicznej polegającej na udzieleniu informacji publicznej, ani w formie decyzji (odmownej), czy też decyzji o umorzeniu postępowania.
Zdaniem sądu, jeżeli informacja publiczna nie może być udostępniona w sposób lub w formie określonych we wniosku, podmiot obowiązany do udostępnienia powiadamia pisemnie wnioskodawcę o przyczynach braku możliwości udostępnienia informacji zgodnie z wnioskiem i wskazuje, w jaki sposób lub w jakiej formie informacja może być udostępniona niezwłocznie. W takim przypadku, jeżeli w terminie 14 dni od powiadomienia wnioskodawca nie złoży wniosku o udostępnienie informacji w sposób lub w formie wskazanych w powiadomieniu, postępowanie o udostępnienie informacji umarza się.
Koszty udostępnienia informacji
Jeżeli w wyniku udostępnienia informacji publicznej na wniosek podmiot obowiązany do udostępnienia ma ponieść dodatkowe koszty związane ze wskazanym w nim sposobem udostępnienia lub koniecznością przekształcenia informacji w formę wskazaną we wniosku, podmiot ten może pobrać od wnioskodawcy opłatę w wysokości odpowiadającej tym kosztom. Należy od razu wyjaśnić, że sformułowania „pobieranie opłat odpowiadających dodatkowym kosztom” nie można utożsamiać z kosztami dodatkowej aktywności organu bądź jego pracowników (np. konieczność wykonania dodatkowej pracy), ale z poniesieniem rzeczywistych kosztów (np. kopiowania dokumentów).
W ocenie sądu wynika z tego jednoznacznie, że podmiot zobowiązany do udostępnienia informacji publicznej może zrealizować wniosek uprawnionego bez poniesienia przez siebie nieuzasadnionych kosztów (które mogą obciążyć wnioskodawcę) lub doprowadzenia do sytuacji paraliżu swojej działalności. Wymaga to jednak od zobowiązanego podjęcia stosownych, przewidzianych w ustawie, działań w duchu staranności i przejrzystości intencji zarówno wnioskodawcy, jak i podmiotu zobowiązanego. Brak natomiast stosownych działań ze strony tego podmiotu wskazuje na jego bezczynność.
Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że charakter żądanych przez skarżącego informacji odpowiada przedstawionej wyżej definicji informacji publicznej. Sąd uznał zatem rację skarżącego.
Wyrok WSA w Białymstoku z 23 września 2014 r., sygn. akt II SAB/Bk 46/14
