Rada Miejska w Szczytnej uchwaliła Regulamin utrzymania czystości i porządku na terenie gminy Szczytna. Postanowiła m.in. w uchwale w § 6 ust. 2 o obowiązkach osób utrzymujących zwierzęta domowe. Zapisała, że: „Zwolnienie psa ze smyczy, ale z założonym kagańcem jest dozwolone jedynie w miejscach mało uczęszczanych przez ludzi i tylko w sytuacji, gdy posiadacz psa ma możliwość kontroli nad jego zachowaniem”.
Zdaniem organu nadzoru, wskazanie przez radę obowiązków i wyjątków od ustanowionych obowiązków, tak jak uczyniono to w powyższych przepisach, nie może zostać uznane za prawidłowe ze względu na nieostrość użytego pojęcia, które odnosi się do zwalniania psów ze smyczy „w miejscach mało uczęszczanych przez ludzi”. Przytoczony przepis nie uwzględnia bowiem możliwości wystąpienia przypadków „granicznych”, w których nie można dokonać obiektywnej oceny np. tego, czy dane miejsce jest mało bądź często uczęszczane przez ludzi. Normy tego typu odnoszą się do kryteriów subiektywnych, uzależnionych od indywidualnego postrzegania. Tym samym obowiązek nałożony w powyższym przepisie regulaminu jest dalece nieprecyzyjny i niejasny. Na podstawie powyższego sformułowania nie sposób jednoznacznie i bezsprzecznie ustalić, które miejsca w gminie należy zakwalifikować do tej kategorii miejsc uregulowanych przez Radę w uchwale. Nie sposób ponadto bezsprzecznie stwierdzić, w jakim przypadku dane miejsce uznać można za takie, które jest mało uczęszczane przez ludzi.
Jako że wspomniane wyżej pojęcie jest pojęciem nieostrym, nie może stanowić elementu prawidłowo skonstruowanego Regulaminu. Przedmiotowa uchwała jest bowiem aktem prawa miejscowego, w związku z czym zawarte w niej regulacje muszą spełniać warunek określoności prawa. Oznacza to, że muszą być one precyzyjne (a więc takie, z których można wywieść jednoznaczne normy prawne) i przejrzyste (to znaczy zrozumiałe dla jednostki). Konieczność stanowienia prawa cechującego się „poprawnością”, „precyzyjnością” i „jasnością” wielokrotnie podkreślał także Trybunał Konstytucyjny (por.: wyroki TK, np.: z 10 listopada 1998 r., K 39/97, LEX nr 34601; z 11 stycznia 2000 r., K 7/99, LEX nr 39281; z 13 lutego 2001 r., K19/99, LEX nr 46368; z 13 września 2005 r., K 38/04, LEX nr 165332; z 7 listopada 2006 r., SK 42/05, LEX nr 231203). Jak zostało wykazane powyżej, kwestionowane przepisy uchwały nie spełniają tych wymogów prawidłowej legislacji, które wskazał Trybunał Konstytucyjny.
Powyższe uwagi zyskują na znaczeniu w kontekście art. 10 ust. 2a w zw. z ust. 2 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, który łączy obowiązki ustanowione w regulaminie z sankcją karną. Oznacza to, że za niedopełnienie omawianych obowiązków adresat może zostać ukarany karą grzywny. Nie można zatem przyjąć, że przepis sankcjonowany karą grzywny może być niedookreślony. Treść przepisów karnych wymaga szczególnej poprawności, precyzyjności i jasności.
(Rozstrzygnięcie nadzorcze wojewody dolnośląskiego z 29 kwietnia 2015 r., nr NK-N.4131.132.2.2015.AB)
