Mieszkaniec złożył deklarację o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi podając numer nieruchomości jako 7. Tymczasem organ, z którym toczył się spór, utrzymywał, że posesja stoi przy numerze 3. Sprawa trafiła do wojewódzkiego sądu administracyjnego.
Sąd rozpatrując sprawę wskazał, że zgodnie z art. 47a ust. 1 pkt 1 ustawy z 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (DzU z 2015 r. nr 520 ze zmianami), ustalanie numerów porządkowych oraz zakładanie i prowadzenie ewidencji miejscowości, ulic i adresów należy do zadań gminy. Zgodnie z art. 47a ust. 4 pkt 5 lit. a tej ustawy to ewidencja miejscowości, ulic i adresów zawiera numery porządkowe budynków mieszkalnych oraz innych budynków przeznaczonych do stałego lub czasowego przebywania ludzi. Co jednak istotne, art. 47a w ustępie 5 stanowi ponadto, że to wójt (burmistrz, prezydent miasta) ustala numery porządkowe, o których mowa w ust. 4 pkt 5 lit. a. Odbywa się to z urzędu lub na wniosek zainteresowanych i zawiadamia o tych ustaleniach właścicieli nieruchomości lub inne podmioty uwidocznione w ewidencji gruntów i budynków, które tymi nieruchomościami władają.
To oznacza, że w przypadku sprzeczności między numerem nieruchomości wskazanym w deklaracji a numerem, jaki wynika z operatu nazewnictwa placów i ulic oraz numeracji porządkowej nieruchomości dla gminy (prowadzonego przez urząd gminy), wiążący jest dla organu numer wynikający z tego właśnie drugiego źródła. Wpisany tam numer ustalony został bowiem przez kompetentny do tego organ władzy publicznej. Ustawa Prawo geodezyjne i kartograficzne nie pozwala mieszkańcom określać we własnym zakresie numeru porządkowego. Stanowi ona jednoznacznie, że do ustalania tej kwestii uprawniony jest burmistrz. Jego ustalenia znajdują odzwierciedlenie w ewidencji.
Sąd zauważył również, że co prawda z treści art. 47a ust. 5 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne wynika, że dopuszczalny jest wniosek o zmianę numeru porządkowego, jednak należy podkreślić, że nie służy temu postępowanie w sprawie określenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi – tak jak próbował to uczynić mieszkaniec.
(Wyrok WSA w Kielcach z 10 listopada 2015 r., sygn. akt I SA/Ke 568/15)
