Wójt odmówił kuracjuszce zwrotu nadpłaconej opłaty uzdrowiskowej, uznając, że zwolnienie określone w ustawie o podatkach lokalnych nie dotyczy szpitali uzdrowiskowych. W związku z tym poskarżyła się ona do wojewódzkiego sądu administracyjnego.
Sąd rozpatrując sprawę nie wskazał, że szpital uzdrowiskowy wykazuje różnice w stosunku do szpitala, który szpitalem uzdrowiskowym nie jest, poprzez posiadanie pewnych cech i właściwości szczególnych, odróżniających go od innych rodzajów szpitali. Polega to zasadniczo na tym, iż szpital taki udziela świadczeń zdrowotnych wykorzystujących warunki naturalne uzdrowiska, co znajduje potwierdzenie normatywne w ustawie z 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz gminach uzdrowiskowych (DzU 2012 r., poz. 651 ze zm. zwana dalej: „ustawa o lecznictwie uzdrowiskowym”). Obok bowiem wymienionych w art. 8 tej ustawy zadań szpitala uzdrowiskowego, które równie dobrze można by odnieść do każdego innego rodzaju szpitala, jak np. zapewnienie pacjentowi całodobowych świadczeń opieki zdrowotnej w warunkach stacjonarnych czy też całodobowej opieki lekarskiej i pielęgniarskiej, znajdują się również takie, które są właściwe tylko i wyłącznie dla szpitali uzdrowiskowych, jak choćby zapewnienie korzystania z naturalnych surowców leczniczych oraz urządzeń lecznictwa uzdrowiskowego. Nie oznacza to jednak, że poprzez wykonywanie takich charakterystycznych tylko dla tego rodzaju szpitala zadań szpital uzdrowiskowy traci przymiot szpitala i należy go zaklasyfikować do odrębnej od tych szpitali kategorii podmiotów udzielających świadczeń zdrowotnych – szpital pozostaje pojęciem zbiorczym, szerszym, które obejmuje różne jego rodzaje (por. wyrok NSA z 22 grudnia 2011 r., sygn. akt II FSK 1216/10).
(Wyrok WSA w Szczecinie z 18 marca 2015 r., sygn. akt I SA/Sz 1409/14)
